علائم، نشانه ها و راه های درمان ام اس چیست؟

عوارض بیماری ام اس چیست؟

به گزارش خبرنگاران به نقل از درمانکده مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری ناتوان نماینده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است.

در MS سیستم ایمنی بدن به غلاف محافظ (میلین) که فیبرهای عصبی را پوشانده حمله می نماید و باعث ایجاد مسائل ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می گردد. خاتمه این بیماری می تواند باعث آسیب دائمی یا تخریب اعصاب گردد.

علائم ونشانه های بیماری ام اس بسیار متفاوت است و به میزان آسیب عصبی و اینکه کدام اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرند بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا به ام. اس شدید ممکن است توانایی راه رفتن به طورمستقل یا به طور کلی را از دست بدهند،در حالی که برخی دیگر ممکن است مدت طولانی بهبودی را بدون هیچ گونه علائم جدید تجربه نمایند.

هیچ درمانی برای مالتیپل اسکلروز وجود ندارد. اما درمان ها می توانند به بهبودی در حملات ، اصلاح دوره بیماری و مدیریت علائم یاری نمایند.

علائم بیماری ام اس

علائم و نشانه های MS متعدد ممکن است در هر فرد و در طول دوره بیماری بسته به موقعیت فیبرهای عصبی آسیب دیده متفاوت باشد. علائم اغلب بر حرکت تأثیر می گذارند مانند:

بی حسی یا ضعف در یک یا چند اندام که به طور معمول در یک طرف از بدن هر بار اتفاق می افتد،یا پاها همراه با تنه احساس برق گرفتگی که با حرکات خاصی در گردن ایجاد می گردد به خصوص خم شدن گردن به جلو (علامت لرمیت) لرزش،عدم هماهنگی یا راه رفتن ناپایدار

مسائل بینایی نیز رایج است،از جمله:

از بین رفتن جزئی یا کامل بینایی، معمولاً هر بار دریک چشم اغلب همراه با درد هنگام حرکت دادن چشم دوبینی طول کشیده تاری دید

علائم مالتیپل اسکلروز همچنین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

لکنت زبان خستگی سرگیجه مور مور شدن یا درد در قسمت هایی از بدن مسائل عملکرد جنسی ، روده و مثانه

چه زمانی باید به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید؟

در صورت بروز هر یک از علائم فوق به دلایل نامعلوم به پزشک مراجعه کنید.

دوره بیماری

بیشتر مبتلایان به MS دارای یک دوره بیماری عودنماینده- فروکش نماینده هستند. آنها دوره هایی از علائم یا عودهای جدید را تجربه می نمایند که طی روزها یا هفته ها به وجود می آیند و معمولاً تا حدی یا کاملاً بهبود می یابند. به دنبال این عودها، دوره های بهبودی بیماری که می تواند ماه ها یا حتی سال ها ادامه داشته باشد وجود دارد.

افزایش کم دمای بدن می تواند علائم و نشانه های MS را به طور موقت بدتر کند اما به عنوان عود بیماری در نظر گرفته نمی گردد.

در حدود 60 تا 70 درصد از مبتلایان به MS عودنماینده- فروکش نماینده ، علائم خاتمه پیشرفت مداوم با یا بدون دوره های بهبودی پیدا می نمایند که به عنوان MS پیشرونده ثانویه شناخته می گردد.

وخیم تر شدن علائم معمولاً شامل مسائل مربوط به حرکت و راه رفتن است. میزان پیشرفت بیماری در بین مبتلایان به MS پیشرونده ثانویه متفاوت است.

برخی از مبتلایان به MS آغاز تدریجی و پیشرفت مداوم علائم ونشانه ها را بدون هیچ عودی تجربه می نمایند. این بیماران به عنوان MS پیشرونده اولیه شناخته شده می شوند.

علل بیماری ام اس

علت مالتیپل اسکلروز ناشناخته است. این بیماری یک بیماری خود ایمنی محسوب می گردد که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله می نماید. در خصوص ام اس این نقص سیستم ایمنی بدن ماده چربی ای که فیبرهای عصبی را در مغز و نخاع (میلین) محافظت می نماید، تخریب می نماید.

میلین را می توان با پوشش عایق روی سیمهای برق تشبیه کرد. هنگامی که میلین آسیب ببیند و فیبرعصبی در معرض قرار گیرد پیغام هایی که در طول آن عصب حرکت می نمایند ممکن است کند یا متوقف شوند. خود عصب نیز ممکن است آسیب ببیند.

تعیین نیست که چرا بیماری ام اس در برخی از افراد بروز می نماید. به نظر می رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مسئول آن است.

عوامل خطر

این عوامل ممکن است خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس را افزایش دهد:

سن: بیماری ام اس در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولاً افراد بین 16 تا 55 سال را مبتلا می نماید. جنسیت: در زنان احتمال نوع عودنماینده- فروکش نماینده دو یا سه برابر بیشتر از مردان است. سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین یا خواهرو برادر شما مبتلا به ام اس بوده باشد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید. برخی ازعفونت ها: انواعی از ویروس ها به MS مرتبط شده اند، از جمله اپشتین بار، ویروسی که باعث ایجاد مونونوکلئوز عفونی می گردد. نژاد:افراد سفید پوست به ویژه افراد اروپای شمالی بیشترین خطر ابتلا به بیماری ام اس را دارند. آسیایی ها، آفریقایی ها یا بومیان آمریکا کمترین خطر ابتلا را دارند. اقلیم MS: در کشورهایی که دارای آب و هوای معتدل هستند از جمله کانادا، شمال ایالات متحده، نیوزلند، جنوب شرقی استرالیا و اروپا بسیار بیشتر است. ویتامین: D داشتن مقادیر کم ویتامین D وکم قرار دریافت در معرض نور آفتاب با خطر بیشتری از ابتلا به ام اس همراه است. برخی از بیماری های خود ایمنی: در صورت ابتلا به بیماری تیروئید، دیابت نوع 1 یا بیماری التهابی روده احتمال ابتلا به بیماری ام اس کمی بیشتر است. سیگار کشیدن: در افراد سیگاری که مجموعه ای از علائم اولیه که ممکن است علائم بیماری ام اس باشد را تجربه می نمایند، نسبت به افراد غیر سیگاری احتمال وقوع یک رویداد ثانویه که میتواند ام اس عودنماینده- فروکش نماینده را تایید کند بیشتر است.

عوارض بیماری ام اس

موارد زیر همچنین ممکن است در افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزمشاهده شوند:

سفتی یا اسپاسم عضلانی فلج، به طور معمول در پاها مسائل مثانه، روده یا عملکرد جنسی تغییرات ذهنی مانند فراموشی یا نوسانات خلقی افسردگی صرع

تشخیص بیماری ام اس

هیچ تست خاصی برای MS وجود ندارد. تشخیص مالتیپل اسکلروزیس اغلب بر اساس رد تشخیص های دیگر است که ممکن است علائم و نشانه های مشابه را ایجاد کند که به آنها تشخیص های افتراقی گفته می گردد.

پزشک مغز و اعصاب شما احتمالاً با یک تاریخچه پزشکی و معاینه کامل آغاز می نماید.

سپس پزشک شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

آزمایش خون برای یاری به رد سایر بیماریهای دارای علائم مشابه. MS آزمایشات مربوط به بیومارکرهای ویژه مرتبط با MS در حال اجرا است و ممکن است به تشخیص بیماری نیز یاری کند. تپ کردن نخاع (LP) که در آن یک نمونه کوچک از مایعات کانال ستون فقرات شما برای بررسی آزمایشگاهی خارج می گردد. این نمونه می تواند ناهنجاری های آنتی بادی هایی را که با ام اس مرتبط هستند نشان دهد. شیره نخاعی همچنین می تواند در رد عفونت ها و سایر شرایط با علائمی شبیه به MS یاری کند.

MRI که می تواند مناطقی از ضایعات MS در مغز و نخاع شما را نشان دهد. ممکن است شما یک تزریق داخل وریدی از ماده حاجب برای برجسته کردن ضایعات دریافت کنید که نشان می دهد که بیماری شما در مرحله فعال است.

آزمایش های پتانسیل تحریکی که سیگنال های الکتریکی فراوری شده توسط سیستم عصبی را در پاسخ به محرک ها ثبت می نمایند. یک آزمایش پتانسیل تحریکی ممکن است از محرک های بصری یا محرک های الکتریکی استفاده کند که در آن شما یک الگوی تصویری متحرک را مشاهده می کنید یا تکانه های الکتریکی کوتاه برای اعصاب پاها یا دست ها بفرستد. الکترودها سرعت حرکت اطلاعات در مسیرهای عصبی را اندازه گیری می نمایند.

در بیشتر مبتلایان به بیماری عودنماینده- فروکش نماینده این تشخیص کاملاً ساده و براساس الگویی از علائم ثابت بیماری داده شده و با روش های تصویربرداری از مغز مانند MRI تأیید شده است.

تشخیص بیماری ام اس در افرادی که علائم غیرمعمول یا بیماری پیشرونده دارند می تواند مشکل تر باشد. در این موارد آزمایش بیشتر از جمله بررسی مایع نخاعی، تست پتانسیل تحریکی و تصویربرداری بیشتر ممکن است لازم باشد.

درمان بیمای ام اس

هیچ درمانی برای مالتیپل اسکلروز وجود ندارد. درمان به طور معمول روی تسریع در بهبودی از حملات، کاهش سرعت پیشرفت بیماری و مدیریت علائم بیماری ام اس تمرکز می نماید. افرادی که علائم خفیفی دارند به هیچ درمانی احتیاج ندارند.

درمان حملات MS

کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون خوراکی و متیل پردنیزولون داخل وریدی برای کاهش التهاب عصبی تجویز می شوند. عوارض جانبی ممکن است شامل بی خوابی، افزایش فشار خون، نوسانات خلقی و احتباس مایعات باشد. تعویض پلاسما (پلاسمافرز) بخش مایع خون(پلاسما)برداشته شده و از سلولهای خونی جدا می گردد. سلول های خونی سپس با یک محلول پروتئینی (آلبومین) مخلوط می شوند و به بدن بازگردانده می گردد. اگر علائم جدید یا شدید باشد و به استروئیدها پاسخ نداده باشد ممکن است از روش تعویض پلاسما استفاده گردد.

درمان برای اصلاح پیشروی بیماری

در خصوص MS پیشرونده اولیه، ocrelizumab (Ocrevus)تنها درمان اصلاح نماینده بیماری (FMD) است که مورد تأیید FDA قرار گرفته است. در افرادی که از این روش درمانی استفاده می نمایند نسبت به افرادی که نمی نمایند احتمال پیشرفت بیماری کمتر است.

برای MS عودنماینده-فروکش نماینده، چندین درمان اصلاح نماینده بیماری در دسترس هستند.

بخش اعظم پاسخ ایمنی مرتبط با MS در مراحل اولیه بیماری رخ می دهد. درمان تهاجمی با این داروها در اسرع وقت می تواند میزان عود را کاهش داده و سرعت تشکیل ضایعات جدید را کم کند.

بسیاری از روشهای اصلاح نماینده بیماری که برای درمان بیماری ام اس استفاده می گردد خطرات قابل توجهی برای سلامتی دارند. انتخاب روش درمانی مناسب به توجه دقیق به عوامل زیادی از جمله طول مدت و شدت بیماری، اثربخشی درمانهای قبلی MS، سایر موارد بهداشتی، هزینه و شرایط فرزند آوری احتیاج دارد.

گزینه های درمانی برای MS عودنماینده-فروکش نماینده شامل داروهای تزریقی است، از جمله:

اینترفرون های بتا، این داروها از جمله داروهای معمول تجویز شده برای درمان بیماری ام اس هستند. آنها زیر پوستی یا داخل عضلانی تزریق می شوند و می توانند دفعات و شدت عود را کاهش دهند.

عوارض جانبی اینترفرونهای بتا ممکن است شامل علائم شبه آنفولانزا و واکنش در محل تزریق باشد.

برای نظارت بر آنزیم های کبدی آزمایش خون ضروری است زیرا آسیب کبدی یک اثر جانبی احتمالی در استفاده از اینترفرون است. افرادی که اینترفرون مصرف می نمایند ممکن است آنتی بادی های خنثی نماینده فراوری نمایند که می توانند اثر بخشی دارو را کاهش دهند.

گلاتیرامر استات (Copaxone, Glatopa)، این دارو ممکن است به توقف حمله سیستم ایمنی بدن به میلین یاری کند و باید زیر پوستی تزریق گردد. عوارض جانبی می تواند شامل تحریک پوستی در محل تزریق باشد.

درمانهای خوراکی شامل:

فینگولیمود (Gilenya)، این داروی خوراکی با مصرف یک بار در روز، میزان عود را کاهش می دهد.

بعد از اولین دوز باید شش ساعت ضربان قلب خود را تحت نظر داشته باشید زیرا ممکن است تعداد ضربان قلب را کم کند. عوارض جانبی دیگر آن شامل عفونت های نادر جدی، سردرد، افزایش فشارخون و تاری دید می باشد.

دی متیل فومارات (Tecfidera) ، این داروی خوراکی با مصرف دو بار در روز می تواند عود را کاهش دهد. عوارض جانبی ممکن است شامل گرگرفتگی، اسهال، حالت تهوع و کاهش تعداد گلبول های سفید خون باشد. تریفلونومید (Aubagio)، این داروی خوراکی با مصرف یک بار در روز می تواند میزان عود را کاهش دهد. تریفلونومید می تواند باعث آسیب کبدی، ریزش مو و عوارض جانبی دیگر گردد. این دارو برای جنین در حال رشد مضر است و نباید توسط زنانی که ممکن است باردار شوند و از قرص ضد بارداری استفاده نمی نمایند و یا همسرشان استفاده گردد. سیپونیمود (Mayzent)، تحقیقات نشان می دهد که این داروی خوراکی با مصرف یک بار در روز می تواند سرعت عود را کاهش داده و به کندی پیشرفت MS یاری کند. همچنین برای ام اس پیشرونده ثانویه تأیید شده است. عوارض جانبی احتمالی آن شامل عفونت های ویروسی، مسائل کبدی و کاهش گلبول های سفید خون است. سایر عوارض جانبی احتمالی شامل تغییر در ضربان قلب، سردرد و مسائل بینایی است. سیپونیمود برای جنین در حال رشد مضر است بنابراین زنانی که ممکن است باردار شوند باید هنگام مصرف این دارو و 10 روز پس از قطع دارو از قرص ضد بارداری استفاده نمایند.

درمانهای تزریق شامل:

اکرلی زومب (Ocrevus) ، این دارو یک آنتی بادی ایمونوگلوبولین انسانی است که تنها DMT است که توسط FDA برای درمان هر دو نوع عودنماینده-فروکش نماینده و پیشرونده اولیه ام اس تأیید شده است. کارآزمایی های بالینی نشان داده است که این دارو میزان عود را در نوع عود نماینده بیماری کاهش داده و وخیم تر شدن ناتوانی را درهر دو نوع بیماری کاهش داده است.

تزریق داخل وریدی Ocrevus توسط یک متخصص انجام می گردد. عوارض جانبی ناشی از تزریق ممکن است شامل واکنش التهابی در محل تزریق، کاهش فشارخون، تب و حالت تهوع باشد. Ocrevus همچنین ممکن است خطر ابتلا به برخی از انواع سرطان به ویژه سرطان پستان را افزایش دهد.

ناتالیزومب (Tysabri)، این دارو برای جلوگیری از ورود سلولهای ایمنی ویرانگر از جریان خون به مغز و نخاع طراحی شده است. این دارو ممکن است درمان خط اول برای برخی از مبتلایان به بیماری ام اس شدید یا به عنوان یک روش خط دوم در برخی دیگر در نظر گرفته گردد.

این دارو خطر ابتلا به عفونت ویروسی جدی مغزی به نام لکوانسفالوپاتی پیشرونده چند کانونی (PML) را در افرادی که از نظر پادتن عامل ایجاد نماینده ویروس PML JC مثبت هستند، افزایش می دهد. افرادی که آنتی بادی ندارند تقریبا خطر ابتلا به PML را ندارند.

المتوزومب (Campath, Lemtrada)، این دارو با هدف قرار دادن پروتئینی در سطح سلولهای ایمنی واز بین بردن گلبولهای سفید به کاهش عود بیماری ام اس یاری می نماید. این اثر می تواند آسیب عصبی احتمالی ناشی از گلبولهای سفید را محدود کند. اما همچنین خطر ابتلا به عفونت ها و اختلالات خود ایمنی را افزایش می دهد، از جمله بیماری های خود ایمنی تیروئید و یک بیماری نادر کلیه با واسطه ایمنی.

درمان با المتوزومب شامل پنج روز متوالی تزریق وریدی دارو و به دنبال آن سه روز تزریق یک بار در سال است. واکنشهای هنگام تزریق با المتوزومب شایع است.

این دارو فقط توسط ارائه دهندگان ثبت شده در دسترس است و افرادی که با این دارو درمان می شوند باید در یک برنامه ویژه نظارت بر ایمنی دارو ثبت شوند.

میتوکسانترون: این داروی سرکوب نماینده سیستم ایمنی می تواند برای قلب مضر باشد و با ایجاد بدخیمی های خونی همراه است. در نتیجه استفاده از آن در درمان ام اس بسیار محدود است. میتوکسانترون گاهی برای درمان MS شدید و پیشرفته استفاده می گردد.

درمان علائم و نشانه های MS

فیزیوتراپی: یک متخصص طب فیزیک یا کار می تواند تمرینات کششی و تقویتی را به فرد آموزش دهد و نحوه استفاده از دستگاه ها را برای آسان تر انجام دادن کارهای روزانه به شما نشان دهد.

فیزیوتراپی به همراه استفاده از یاری حرکتی در صورت لزوم همچنین می تواند به ضعف پا و سایر مسائل راه رفتن که اغلب با MS مرتبط هستند یاری کند.

شل نماینده های عضلانی: در صورت سفتی یا اسپاسم دردناک یا غیرقابل کنترل عضلانی، به خصوص در پاها شل نماینده های عضلانی مانند باکلوفن (Lioresal) و تیزانیدین (Zanaflex) ممکن است یاری نماینده باشند. داروهایی برای کاهش خستگی: آمانتادین((Gocovri, Oxmolex، مدافینیل((Provigilومتیل فنیدات (Ritalin)ممکن است در کاهش خستگی ناشی از MS مفید باشند. برخی از داروهایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند از جمله مهارنماینده های انتخابی بازجذب سروتونین ممکن است مفید باشند. داروهایی برای افزایش سرعت راه رفتن: دالفامپریدین (Ampyra) ممکن است کمی به افزایش سرعت راه رفتن در برخی از افراد یاری کند. افرادی که سابقه تشنج یا اختلال عملکرد کلیه را دارند نباید این دارو را مصرف نمایند. داروهای دیگر: برخی داروها همچنین ممکن است برای افسردگی، درد، اختلال عملکرد جنسی، بی خوابی و مسائل کنترل مثانه یا روده که با بیماری ام اس همراه هستند تجویز شوند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

برای یاری به تسکین علائم و نشانه های بیماری ام اس سعی کنید:

زیاد استراحت کنید. به عادت های خواب خود دقت کنید تا مطمئن شوید که خواب کافی دارید. برای اینکه مطمئن شوید خواب کافی دارید ممکن است لازم باشد برای اختلالات خواب مانند آپنه انسدادی خواب ارزیابی شوید و تحت درمان قرار بگیرید. ورزش. اگر مبتلا به MS خفیف تا متوسط هستید ورزش منظم می تواند به بهبود قدرت و تون عضلانی، تعادل و هماهنگی شما یاری کند. اگر گرما شما را اذیت می نماید، شنا یا سایر ورزش های آبی گزینه های خوبی هستند. انواع دیگر ورزش های خفیف تا متوسط توصیه شده برای مبتلایان به ام اس شامل پیاده روی، ورزش های کششی، ایروبیک کم فشار، دوچرخه سواری ثابت، یوگا و تای چی هستند. خنک بودن. علائم ام اس اغلب با افزایش درجه حرارت بدن در برخی از افراد مبتلا به ام اس بدتر می گردد. جلوگیری از قرار دریافت در معرض گرما و استفاده از وسایلی مانند شال یا جلیقه خنک نماینده می تواند یاری نماینده باشد. یک رژیم متعادل داشته باشید. از آنجا که شواهد کمی برای حمایت از یک رژیم غذایی خاص وجود دارد، متخصصان یک رژیم غذایی به طور کلی سالم را توصیه می نمایند. برخی تحقیقات حاکی از آن است که ویتامین D برای افراد مبتلا به MS ممکن است فواید بالقوه ای داشته باشد. از بین بردن استرس. استرس ممکن است علائم و نشانه های شما را تحریک یا بدتر کند. یوگا، تای چی، ماساژ، مدیتیشن یا تنفس عمیق ممکن است یاری کند.

درمان جایگزین

بسیاری از مبتلایان به ام اس از انواع روش های درمانی جایگزین یا مکمل یا هر دو برای مدیریت علائم خود مانند خستگی و درد عضلانی استفاده می نمایند.

فعالیت هایی مانند ورزش، مدیتیشن، یوگا، ماساژ، رژیم غذایی سالم تر، طب سوزنی و تکنیک های ریلکسیشن ممکن است به بهبود حالت ذهنی و جسمی یاری کند اما مطالعات کمی وجود دارد که اثر آنها در مدیریت علائم بیماری ام اس را تایید کند.

دستورالعملهای آموزشگاه علوم اعصاب آمریکایی استفاده از عصاره کانابیس خوراکی را برای اسپاسم عضلانی و درد توصیه می نماید اما به دلیل عدم وجود شواهد کافی کانابیس را به شکل دیگری برای سایر علائم MS توصیه نمی نمایند.

در دستورالعمل ها استفاده از مکمل های گیاهی مانند جینکو بیلوبا و زهر زنبور عسل یا درمان مغناطیسی برای علائم MS توصیه نمی گردد.

مقابله و پشتیبانی

زندگی با هر بیماری مزمن می تواند سخت باشد. برای مدیریت استرس زندگی با بیماری ام اس پیشنهادات زیر را در نظر بگیرید:

فعالیت های عادی روزمره را به بهترین شکل ممکن انجام دهید. با دوستان و خانواده در ارتباط باشید. به دنبال سرگرمی هایی باشید که از آن لذت می برید و قادر به انجام آن هستید. برای خود یا اعضای خانواده با یک گروه پشتیبانی تماس بگیرید. در خصوص احساسات و نگرانی های خود در خصوص زندگی با ام اس با پزشک مغز و اعصاب یا مشاور خود صحبت کنید.

آماده شدن برای قرار دیدارتان

ممکن است شما به پزشک متخصص در زمینه اختلالات مغز و سیستم عصبی (عصب شناس) ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

علائم خود را بنویسید، حتی مواردی که ممکن است به علتی که به خاطر آن وقت دیدار گرفتید نامربوط به نظر برسد. لیستی از تمام داروهای، ویتامین ها و مکمل های مصرفی خود تهیه کنید. یادداشت های کلینیکی، اسکن ها، نتایج آزمایشگاهی یا سایر اطلاعات را از ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود به متخصص مغز و اعصاب خود بیاورید. اطلاعات پزشکی اصلی خود از جمله سایر اختلالات را بنویسید. اطلاعات شخصی اصلی از جمله تغییرات یا عوامل استرس زای اخیر در زندگی خود را یادداشت کنید. سوالات خود را برای پرسیدن از پزشک یادداشت کنید. از یکی از بستگان یا دوستان خود بخواهید تا شما را همراهی نمایند تا به شما در یادآوری آنچه پزشک می گوید یاری کند.

چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخگویی به آنها باعث ذخیره وقت بیشتر برای نکاتی که می خواهید زمان بیشتری را برای آنها صرف کنید، می گردد. ممکن است سوالات زیر از شما پرسیده گردد:

علائم شما کی آغاز شده است؟ آیا علائم شما مداوم یا گاه به گاه است؟ علائم شما چقدر شدید است؟ چه چیزی باعث بهبود علائم شما می گردد؟ چه چیزی علائم شما را بدتر می نماید؟ آیا کسی در خانواده شما مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس است؟

سوالاتی که باید از دکتر مغز و اعصاب خود بپرسید:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟ به چه نوع تست هایی احتیاج دارم؟ آیا این تست ها به آمادگی خاصی احتیاج دارند؟ آیا بیماری من موقتی است یا مزمن؟ آیا بیماری من پیشرفت خواهد نمود؟ چه درمانی برای آن وجود دارد؟ من مسائل دیگری نیز از لحاظ سلامتی دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را با هم مدیریت کنم؟

در هنگام دیدار پزشک خود علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن تهیه نموده اید، از پرسیدن سؤال-های دیگر نیز دریغ نکنید.

پرشین بلاگ: پرشین بلاگ | سیستم وبلاگ های پرشین

دور زمین: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!

منبع: جام جم آنلاین