روایت وزیر ارتباطات از اتفاقی که کمر پدرش را شکست - یزد بلاگ

البته بابام خیلی غرور داشت، غصه هاش رو درونش می ریخت و اهل گلایه و شکایت هم نبود، ظاهرش همواره محکم و پایدار.

من بچه آخر بودم و هر جا می رفت باهاش می رفتم، شاید بیش از بقیه از حالش باخبر بودم. یه نوایی بود از استاد شجریان، دشتی طور بود که می خوند:

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

به دریا بنگرم دریا ته وینم

به هر جا بنگرم کوه و در و دشت

نشان از قامت رعنا ته وینم

مو که افسرده حالم چون ننالم

شکسته پر و بالم چون ننالم

همه گویند فلانی ناله کم کن

ته آیی در خیالم چون ننالم

و پیرمرد با گوش دادن به اون و به یاد علیرضا، ریز ریز گریه می کرد.

غروب امروز، دوستی اون آهنگ رو برام فرستاد و منم پرت شدم تو اون سالها...

خدا رحمت کنه شهیدعلیرضا و پدرم رو و مرحوم استاد شجریان. خاطرات فراموش شدنی نیستند

مجله زیتوا: مجله زیتوا | مجله خبری ایران و جهان پیرامون

بانیما: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما