خداحافظی با دیدیه دروگبا؛ سفیر صلح و عشق و آفریقا - یزد بلاگ

کارنامه فوتبالی دروگبا منحصرا به چلسی ختم می گردد، او و آبی های لندن هر دو با یکدیگر بر سر یک سفره ترقی و پیشرفت را تجربه کردند، به همین علت است که نام چلسی، تداعی گر نام اوست، پیوندی ناگسستنی که هیچ کس نمی تواند آن را انکار کند! کسی که می تواند به عدد 11 بی جان، روح ببخشد و آن را غیر قابل قیمت گذاری در هر ویترینی کند!

دروگبا در کشوری زاده شد که معادن فلزات گرانبها و اشیا قیمتی اش، اگر به طور مساوی میان تمام خانه های کشور تقسیم می شد، ساحل عاج خوشبخت ترین و خوشنود ترین مردم جهان را به خود می دید! او از دل ظلم و تاریکی، در زیر آسمانی که آرزوها را می بلعد و مردان را به کار اجباری و جنون و وحشت و بیماری مبتلا می نمایدبرخواسته بود، شاید دروگبا می توانست در همین لحظه یکی از شورشی ها افراطی اسلحه به دست باشد! اما رویاهای او برای نبرد با پلیدی ها بیش از آنچه که سقف رویاهای مردم شهر به حساب می آمد، بلند و آسمانی بود، جایی که هیچ کس نمی خواهد آرزوهایش را دفن کند...

برای پسر بچه ای که در 5 سالگی خانه را ترک می نماید و در آسمان ابری فرانسوی ها طعم گس تنهایی را می چشد، دیگر چه چیزی برای از دست دادن وجود خواهد داشت؟! راز موفقیت او هم در همین بود! اما تفاوتی او با دیگر سیاه های رویامند قاره آفریقا، در قلب صلح طلب و در عین حال جنگنده اش بود، چرا که سالیانه صدها کودک و جوان سیاه آفریقایی کشور و شهر و خانواده خود را به مقصد نامعلومی برای یافتن رویاهایشان ترک می نمایند، اما هرگز دروگبا نمی شوند!

دروگبا در خاطراتش همواره از نقش پر رنگ میچل، عموی خود یاد می نماید، مردی که باعث شد تیتو دفاع راست را رها کند و به نقطه پر هیاهوی زمین منتقل گردد، جایی که شخصیت امروزی او شکل گرفت و جهان از یک پرنده سیاه مهربان پرده برداری کرد، روزهایی پر از گل و گل و گل ...

نیازی به تکرار لوس اعداد و آمار نیست، قطعا با آنالیز اعداد و آماری که دروگبا از خود به جای گذاشته است، او را مورد بی احترامی قرار خواهیم داد! مگر می توان مسیر فرشته های نجات را تحلیل کرد؟ تصورات و ذهنیات هرکس از ستاره ها فرق دارد، اما ابرقهرمانانی که می توانند به جنگ های خانمان سوز انتها بدهند، شادی محض را به خانه ها بیاورند و جاودانه ترین دوستی را با توپ و فوتبال و جهان برقرار نمایند، ستاره نیستند! آنها خود منظومه شمسی اند!

خاتمه او به بازی زیبایی ها انتها داد، هرچند که حسرت برانگیز و تلخ، اما این انتها برای او پر از آغوش هایی است که برای ساعت های می خواهند به او خسته نباشید بگویند، شکست در فینال USL و به خانه کشاندن ساق هایی اندوهگین از فتح آخرین افتخار برای دیدیه تلخ است، اما این تلخی به زودی جبران خواهد شد، چرا که او این بار متفاوت تر از همواره به فوتبال باز خواهد گشت.. استمفورد بریج در انتظار پسر خلف خود است.

پ