آینده کرونا؛ جهش ها روزی متوقف می شوند؟ - یزد بلاگ

وقتی ویروس تکثیر می شود

ویروس ها ماشین های تکثیر هستند و سلول های ما را تسخیر می کنند تا ژنوم خود را تکثیر کنند. در حین فرایند کپی کردن ژنوم، اشتباهاتی اتفاق می افتد و به همان ترتیب تکرار می شود. این اشتباهات همان جهش ها هستند که برخی پیروز و برخی ناپیروز هستند. بسکمک از این اشتباهات باعث مرگ ویروس می شوند ولی برخی از آن ها به جای مانده و منجر به تغییر رفتار ویروس می شوند؛ در این حالت، جهش مزیتی برای بقای ویروس ایجاد می کند و نسخه مناسب تری از ویروس پدید آمده و می تواند از همتایان خود پیشی بگیرد و یک نوع تازه ایجاد کند.

ویروس کرونا می تواند به شیوه های بی شماری تغییر کند، اما سه احتمال وجود دارد: ممکن است قابل انتقال باشد، در فرار از سیستم ایمنی بهتر عمل کند یا بدتر شود و باعث بیماری جدی تری شود.

یکی از اولین جهش ها که در اواخر ژانویه 2020 ظاهر شده بود جهش،D614G بود که احتمالاً پروتئین سنبله ای را که ویروس از آن برای چسباندن به سلول های انسانی استفاده می کند تثبیت کرده و ویروس را عفونی تر می کند. این جهش به سرعت گسترده شد و جایگزین نسخه اصلی ویروس شد. با توسعه ویروس، جهش های بیشتری ظاهر شد و باعث ایجاد انواع قابل انتقال بیشتر شد. ابتدا آلفا که حدود 50 درصد از ویروس اولیه عفونی تر بود و سپس دلتا که به نوبه خود تقریباً 50 درصد بیشتر از آلفا عفونی تر بود. اکنون ما اساساً درگیر سویه دلتا هستیم.

اما دانشمندان انتظار ندارند این فرایند برای همیشه ادامه یابد. به احتمال زیاد برخی از محدودیت های بیولوژیکی اساسی در مورد چگونگی عفونی شدن یک ویروس خاص، بر اساس ویژگی های ذاتی آن وجود دارد. ویروس هایی که به خوبی با انسان سازگار هستند، مانند سرخک و آنفولانزای فصلی، دائماً عفونی تر نمی شوند.

در این زمینه بخوانید:

سویه های خطرناک تر از دلتا در راه است؟

ویروس کرونا تا چه زمانی از بدن بیمار به دیگران سرایت می کند؟

جهش های تازه تا بی نهایت؟

البته هنوز کاملاً مشخص نیست که چه محدودیت هایی در انتقال وجود دارد، اما حداقل، کروناویروس تازه نمی تواند بی نهایت سریع تکرار شود یا بی نهایت فاصله را طی کند. انتقال بیماری مستلزم این است که یک نفر به نحوی ویروس را بیرون دهد یا سرفه کند یا ویروس را بیرون دهد و در مجاری تنفسی شخص دیگر فرود آمده و او را آلوده کند.

علاوه بر انتقال بیشتر، برخی از انواع نیز توانایی فرار از برخی از آنتی بادی های ما را به دست آورده اند. پادتن ها، که می توانند از ورود ویروس به سلول های ما جلوگیری کنند، به گونه ای طراحی شده اند که به مولکول های خاصی در سطح ویروس چسبیده و مانند قطعات پازل در جای خود قرار می گیرند. اما جهش های ژنتیکی در ویروس می تواند شکل آن محل های اتصال را تغییر دهد. اگر این شکل تغییر کند اثر پادتن تولید شده تقریباً خنثی می شود چون اساساً با یک ویروس تازه روبرو خواهیم بود که سیستم ایمنی آن را تشخیص نداده است و برای روبرو شدن با آن آمادگی ندارد.

به نظر می رسد که دلتا از برخی پادتن ها فرار می کند. اما انواع دیگری نیز وجود دارد، به ویژه بتا، که حتی در فرار از آنتی بادی ها بهتر است.

اما با افزایش تعداد افراد دارای پادتن علیه ویروس، جهش هایی که به ویروس اجازه می دهد از کنار این پادتن ها عبور کند، سخت تر خواهد شد. خبر خوب این است که انواع مختلفی از پادتن ها وجود دارد و بعید است یک نوع با چند جهش تازه از همه آن ها فرار کند. سیستم ایمنی بدن نیز تکامل یافته است تا ترفندهای زیادی در آستین خود برای مقابله با تکامل ویروس داشته باشد. به عنوان مثال، برخی از سلول های T سلول های آلوده به ویروس را از بین می برند و به کاهش شدت بیماری کمک می کنند. به گفته محققان، مجموعه سلول های T ما می تواند حداقل 30 تا 40 قطعه مختلف ویروس های خانواده کووید را تشخیص دهد.

همچنین سلول های B ارتش پادتن های ما را تولید می کنند. حتی پس از پاکسازی عفونت، بدن مدتی سلول های B را بیرون می کشد و عمداً جهش های ژنتیکی کوچک را وارد می کند. نتیجه یک مجموعه بسیار متنوع از سلول های B است که مجموعه ای از پادتن ها را تولید می کند، که برخی از آن ها ممکن است برای نوع بعدی که در راه است مطابقت خوبی داشته باشد. آن ها در واقع کتابخانه ای از حدسیات هستند که سیستم ایمنی بدن در مورد انواع مختلف آن در آینده داده هایی دارد. تا کنون، مطالعات نشان می دهند که پاسخ آنتی بادی، سلول T و سلول B ما در مورد SARS-CoV-2 مطابق انتظار کار می کند.

به گفته دانشمندان، پیش بینی اینکه آیا ویروس شدیدتر می شود و اینکه آیا بیماری جدی تری ایجاد می کند یا نه، بسیار سخت است. بر خلاف قابلیت انتقال یا فرار از ایمنی، تشدید عمل ویروس مزیت تکاملی ذاتی ندارد. این یعنی ویروس هیچ علاقه ای به کشتن ما ندارد. تشدید ویروس تنها در صورتی اهمیت دارد که برای انتقال مفید باشد. از آنجا که افرادی که در بیمارستان بستری هستند ممکن است کمتر از دیگران در حال انتقال ویروس باشند، برخی نظریه داده اند که ویروس های تازه با گذشت زمان خفیف تر می شوند.

یکی از نمونه های رایج، ویروس میکسوم است که دانشمندان استرالیایی در سال 1950 در تلاش برای کاهش جمعیت خرگوش های مهاجم اروپایی آن را منتشر کردند. در ابتدا، ویروس میکسوم فوق العاده بدخیم بود و بیش از 99 درصد خرگوش هایی را که آلوده کرده بود، کشت. با این حال، تنها پس از چند سال، چندین گونه تا حدودی ملایم تر ویروس ظاهر و غالب شد.

هنوز زود است بگوییم آیا ویروس های خانواده کرونا در درازمدت تغییر می کند یا خیر. مطمئناً می توان بین شدت و انتقال بیماری تعاملی دید. انواع مختلفی که باعث می شوند افراد خیلی سریع بیمار شوند ممکن است زیاد توسعه نیابند. سپس دوباره، این ویروس قبل از بیماری شدید افراد توسعه می یابد. تا زمانی که این فرایند ادامه یابد ویروس می تواند بدون آسیب رساندن به قابلیت انتقال بیماری، شدیدتر شود.

علاوه بر این، همان چیزی که ویروس را عفونی تر و قوی تر می کند تکثیر سریع تر یا اتصال محکم تر به سلول های ما است. برخی از شواهد نشان می دهند که دلتا بیشتر از سایر انواع دیگر منجر به بستری شدن در بیمارستان می شود.

آنچه مسلم است این است که ویروس های خانواده کرونا تکامل خود را متوقف نخواهد کرد و رقابت تسلیحاتی بین ویروس و ما تازه آغاز شده است. ما در چند دور اول شکست خوردیم، زیرا اجازه می دادیم ویروس بدون کنترل توسعه یابد، اما هنوز سلاح های قدرتمندی برای مبارزه داریم. مهم ترین آن ها واکسن ها هستند که با سرعت بی سابقه ای تولید شده اند. به نظر می رسد که واکسن های کرونا از واکسن های آنفولانزا تا به حال موثرتر بوده اند.

منبع: The New York Times