توصیف رفتار عجیب نهنگ ها در متون باستانی اسکاندیناوی - یزد بلاگ

دست نوشته های اسکاندیناوی قدیمی که در آن موجودی توصیف می گردد که متعلق به قرن سیزدهم است و هفگوفا (hafgufa) نام دارد، در مطالعه تازهی که روز سه شنبه در مجله علوم پستانداران دریایی (Marine Mammal Science) منتشر شد، به تفصیل شرح داده شدند.

نهنگ ها نشان داده اند که هنگام تغذیه خود را به سمت طعمه پرتاب می کنند، اما مشاهدات اخیر روی پستانداران دریایی نشان داد که آن ها با بالا آمدن به سطح آب هم تغذیه می کنند و آرواره های خود را در زاویه های مناسب باز می کنند و منتظر می مانند تا دسته ماهی ها داخل دهان آن ها شنا کنند.

این ترفند برای این پستانداران بزرگ دریایی موثر است، زیرا ماهی ها فکر می کنند جایی برای پناه گرفتن در برابر شکارچیان پیدا کرده اند، در حالی که متوجه نمی شوند در حال شنا کردن به سوی خطرند.

ویدیویی از جنون تغذیه نهنگ ها سال 2021 در اینستاگرام منتشر شد.

در حالی که این راه حل تغذیه همین چند سال پیش تازه راه افتاده بود، پژوهشگران هنگام مطالعه در مورد هیولا های دریایی اسکاندیناوی مطابقت جالب این رفتار نهنگ ها با ادبیات تاریخی را متوجه شدند.

جان مک کارتی، یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه فلیندرز، گفت: این مرا شگفت زده کرد که توصیف اسکاندیناوی از هفگوفا بسیار شبیه رفتاری است که در ویدیو های تغذیه طعمه نهنگ ها نشان داده شده است. اما من ابتدا فکر می کردم که این فقط یک تصادف جالب است.

دکتر مک کارتی اضافه کرد: وقتی بررسی دقیق آن را شروع کردم و در موردش با همکارانی که در ادبیات قرون وسطی تخصص دارند، صحبت کردم، متوجه شدیم که قدیمی ترین نسخه های این اسطوره ها اصلا هیولا های دریایی را توصیف نمی کنند، بلکه دقیقا نوعی نهنگ را وصف می کنند.

هفگوفا در گزارش ها اغلب با کراکن بدنام (هیولای افسانه ای دریا های شمالی) و پری دریایی همراه بوده و تا قرن هجدهم بخشی از اسطوره های ایسلندی به جای مانده است.

با این حال، پژوهشگران گفتند که دست نوشته های اسکاندیناوی ممکن است از متون قرون وسطایی استفاده کرده باشند که تعداد زیادی از حیوانات واقعی و تخیلی را مانند موجودی بسیار شبیه به هفگوفا به نام آسپیدوکلون توصیف کرده اند.

متون قدیمی هم هفگوفا و هم آسپیدوکلون را وصف می کنند؛ به این ترتیب که گاهی اوقات عطر یا رایحه خاصی از خود ساطع می کنند که به کشیدن ماهی به سمت دهان بی حرکت آن ها کمک می کند.

به گفته دانشمندان، این توصیف ممکن است از این الهام گرفته شده باشد که نهنگ ها طعمه وارد شده در دهان را برای کمک به جذب طعمه بیشتر از دهان پرت کنند.

ارین سبو، یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه فلیندرز، می گوید: این موضوع خیلی هیجان انگیز است، زیرا این سوال که نهنگ ها چه مدت از این ترفند استفاده کرده اند، کلید درک گروهی از سوالات رفتاری و حتی تکاملی است.

دکتر سبو گفت: زیست شناسان دریایی تصور می کردند برای بازیابی این داده ها هیچ راهی وجود ندارد، اما ما با استفاده از دست نوشته های قرون وسطی، توانستیم به بعضی از سوالات آنان پاسخ دهیم.

به گفته دانشمندان، روایت های تخیلی بیشتر از هیولای دریایی نسبتا تازه بودند و به قرون 17 و 18 باز می گردد.

آن ها گفتند که حدس های زیادی اجرا شده است که آیا احتمال آن وجود دارد که پدیده های طبیعی مانند توهمات نوری یا آتشفشان های زیر آب باعث به راه انداختن این روایت ها شده باشد یا نه.

دانشمندان به این نتیجه رسیدند: قدمت هفگوفا را می توان در آسپیدوکلون، نوعی نهنگ که اغلب در رساله های جانوران قرون وسطایی توصیف می گردد، و برای اولین بار در فیزیولوگ (Physiologus)، نسخه خطی اسکندریه قرن دوم میلادی، ظاهر شد ردیابی کرد.

دکتر سبو اضافه کرد: در واقع رفتار توصیف شده در متون قرون وسطایی که بسیار بعید به نظر می رسید، صرفا رفتار نهنگی است که ما مشاهده نکرده بودیم، اما مردم قرون وسطی و باستان آن را دیده بودند.

منبع: ایندیپندنت